What the Fuck? Ik zie het zijn ogen terwijl ik langsfiets met een grote rode lichtgevende ballon aan mijn fiets gebonden. De man is verbaasd. Precies wat ik wil.
Ik herken de verbazing. Zo kijk ik naar een stapel aan elkaar gelaste fietsen. Of naar een vloer van pindakaas. What the Fuck probeert een of andere rare kunstenaar me nou weer duidelijk te maken?
Al een tijd lang had ik de wens om deze stunt uit te voeren: ballonnen in de stad hangen die verkleuren met luchtkwaliteit. Een idee opgedaan via instructables, aangepast aan de Nederlandse situatie (fietsen). Niet om mensen ergens op te wijzen, maar omdat het er cool uit ziet. Omdat mijn geek-hart sneller ging kloppen van LEDjes, sensoren en helium ballonnen.
Twee maanden geleden kwam mijn kans: Climate City Campus zocht een leuk project voor aandacht rond de nieuwe minor. Luchtkwaliteit, klimaat, stedelijke omgeving, studenten: alles paste. Dus direct aan de slag: sensors en elektronica regelen. In elkaar solderen; programmeren; testen; aanpassen. Studenten ronselen, logistiek regelen. Gedurende het hele proces voel ik me ingenieur: heerlijk. "Echt" werk, iets concreets maken en neerzetten.
Maar woensdagavond, met een ballon aan mijn fiets, en verbazing in de ogen van die man, realiseerde ik het me opeens. Ik verbaas. Ik ben kunstenaar.
O.o