“Tea, earl grey, hot”. Ik zal het niet meemaken dat een machine op commando een perfecte versie van "The taste of dried-up leaves boiled in water" maakt. Maar de eerste stap is gezet.
3d printers beginnen langzaam aan beschikbaar te worden voor "gewone" mensen. Makerbots of replicator, hoe we ze gaan noemen is nog niet uit getrild, maar het begin is er. Apparaten die je op je bureau kan zetten en een object kunnen maken in elke vorm. Voorlopig nog het domein van de echte nerds, want moeilijk aan te sturen (vaak met arduino's) en beperkt in functionaliteit (kleine objecten van 1 materiaal).
We zitten qua 3d printers in een tijdperk vergelijkbaar met de dot-matrix printer: je kan tekst printen, maar daar is het ook wel zo'n beetje mee gezegd. Het heeft jaren geduurd voordat we thuis foto's konden printen die een beetje herkenbaar waren en zelfs nu nog laten we dat liever door de HEMA doen. Maar het gemak waarmee we thuis documenten uitdraaien heeft wel voor een flink aantal veranderingen gezorgd. Trein- of concertkaartjes, kortingsbonnen: documenten waarbij vroeger het fysieke document belangrijk was zijn gereduceerd tot een streepjescode die je download en zelf uitprint. (Als je dat al doet en hem niet op je telefoon mee neemt). Er heeft een vergaande ontkoppeling plaatsgevonden van informatie en informatiedrager. En mijn voorspelling is dat we dat in de toekomst ook met (3d) objecten gaan zien.
Als straks iedereen een 3d printer op z'n bureau heeft staan, die harde stalen of plastic objecten kan uitprinten met een druk op de knop, dan kan iedereen zijn eigen spullen "maken". Maar nog belangrijker, iedereen kan het design van iemand anders kopieren (downloaden) en zelf een versie "printen". Heeft een vriend in Australie een leuke ninja-ster-jas-ophanger ontworpen? Mail het design en print zelf het object uit. Design en object zijn niet meer onlosmakelijk met elkaar verbonden. Je hoeft niet meer naar een winkel om een object op te halen als je het thuis kan printen. Uiteindelijk kan de hele economie van supply chains worden aangepast: grondstoffen direct naar de eindverbruiker, die het ontwerp digitaal download en het eindproduct zelf "fabriceert".
Het zal jaren (eeuwen) duren voordat een computer op moleculair niveau een goede kop thee kan zetten, maar een IKEA schroefje zelf printen moet toch een mooi eerste begin zijn.